Dermatologia ogólna
Łysienie
Przyczyny łysienia
Wypadanie włosów jest naturalnym zjawiskiem fizjologicznym — każdego dnia tracimy od 50 do 100 włosów i jest to zupełnie normalne. Niestety, wiele osób boryka się z problemem nadmiernej utraty włosów, której przyczyny są zróżnicowane i najczęściej wywołana jest:
czynnikami fizycznymi;
lekami; chorobami zakaźnymi;
chorobami układowymi;
chorobami włosów lub skóry owłosionej;
uwarunkowaniami genetycznymi.
Najczęściej występującym rodzajem łysienia jest łysienie androgenowe. Występowanie tego rodzaju łysienia jest ściśle związane z nieprawidłowościami w układzie hormonalnym. Za jego bezpośrednią przyczyną uznaje się nadwrażliwość organizmu na aktywną formę testosteronu — dihydrotestosteron (DHT), który powstaje pod wpływem działania enzymu alfareduktazy — jego nadmiar niszczy mieszki włosowe, stopniowo prowadząc do ich zaniku.
Łysienie androgenowe kobiet
Łysienie androgenowe kobiet jest wywołane czynnikami genetycznymi i zwiększoną wrażliwością mieszka włosowego na androgeny. Kobiety, u których występuje łysienie androgenowe, w pierwszej kolejności najczęściej zauważają poszerzający się przedziałek. Następnie włosy w obrębie okolicy czołowej i ciemieniowej stają się cieńsze, w wyniku czego dochodzi do uwidocznienia powierzchni skóry głowy. Wypadanie włosów może być rozlane i przebiega etapami, analogicznie do łysienia typu męskiego, przy czym u kobiet pozostaje zachowana linia włosów w okolicy czołowej. Do oceny nasilenia łysienia androgenowego u kobiet służy skala Ludwiga.
W diagnostyce łysienia u kobiet bierze się pod uwagę zażywane przez pacjentkę leki, wyniki badań laboratoryjnych, niedobory żywieniowe oraz profil hormonów w przebiegu cyklu miesięcznego. Niezbędnym badaniem w diagnostyce łysienia androgenowego jest trichoskopia. Dopiero po wykonaniu tych badań można rozpocząć leczenie.
Łysienie androgenowe mężczyzn
Łysienie androgenowe mężczyzn jest często poprzedzone łojotokiem lub łupieżem tłustym. U około połowy mężczyzn w okolicach 50. roku życia można stwierdzić cechy trwałego, postępującego łysienia zwanego inaczej łysieniem typu męskiego. Utrata włosów rozpoczyna się od kątów czołowych oraz szczytu głowy. Przebieg procesu jest postępujący. Nie można przewidzieć, jak szybko włosy będą wypadały, ani ile ich pozostanie. Do oceny zaawansowania łysiny wykorzystuje się skalę Hamiltona – Norwooda.
Leczenie łysienia
W trakcie wizyty lekarz przeprowadza wywiad oraz wykonuje badanie skóry głowy w celu określenia przyczyn osłabienia włosów. W zależności od zdiagnozowanych przyczyn wypadania włosów zalecane jest odpowiednie leczenie ogólne i miejscowe.
W terapii łysienia pomocne są również odpowiednie zabiegi pobudzające odrost włosów:
terapia DR. CYJ Hair Filler
Laserowa stymulacja wzrostu włosów ResurHair
Łysienie plackowate
Łysienie plackowate to zaburzenie autoimmunologiczne, w przebiegu którego skalp pokrywa się trwałymi lub przejściowymi ogniskami wyłysienia. Początkowo punkty objęte łysieniem są wielkości monety, jednak wraz z postępem choroby może dochodzić do ich powiększenia, a nawet całkowitej utraty włosów skóry głowy, okolicy pachowej, wzgórka łonowego, brwi oraz rzęs.
Zwykle pierwsze objawy występują już w dzieciństwie lub wczesnej młodości, jednak zaburzenie może pojawić się w każdym wieku. Przebieg łysienia plackowatego jest nieprzewidywalny. Możliwe są liczne nawroty choroby. Wśród 10% pacjentów z łysieniem plackowatym może dojść do rozwoju ciężkiej przewlekłej postaci choroby.
Rozpoznanie łysienia plackowatego z reguły nie jest trudne, ze względu na bardzo typowy obraz kliniczny. W celu potwierdzenia rozpoznania przeprowadzane jest badanie mikroskopowe włosów, w którym stwierdza się obecność charakterystycznych włosów wykrzyknikowych na obrzeżu ognisk łysienia. Jedną z metod leczenia łysienia plackowatego jest mezoterapia osoczem bogatopłytkowym.
Zapisy na konsultacje
Na konsultację można zapisać się przez internet
lub pod numerem telefonu